Het moment van je dag waar je totaal nog geen behoefte hebt aan sociaal contact en dan de tram instapt, omdat je geen auto hebt en het weer niet meewerkt om te gaan fietsen, nog voordat je de tram instapt een bekend kopje ziet (iemand die je kent maar niet regelmatig spreekt) en stiekem hoopt dat diegene jou niet heeft gezien en je precies staat bij de deur van waar diegene zit en je toch al gespot heeft, dat het lullig is om naar een andere deur te lopen om in te stappen.
Dat je maar instapt maar door die hele ov-chipkaart gebeuren kan je niet meer in 1 keer doorlopen en hopen dat je er met een gebaar van ik heb je gezien ik groet je en ik doe me ding er van af komt.
Juist hoe je instapt en inchecked zie je diegene al het oordopje uit het oor halen en op dat moment weet je gewoon dat het een gedwongen conversatie wordt voor jou. Maar je doet beleeft zegt gedag hoopt op een kort gesprekje van; hoi en doei he, maar dat zit er natuurlijk niet in en nog voor de "small talk" van start gaan krijg je deze naar je toe gegooid; "wil je zitten?" En juist omdat je gewoon niet in de mood bent om sociaal te doen ga je jezelf dwingen om te blijven staan en zegt; "nee joh, hoeft niet... IK STA WEL" en in je hoofd denk je mi no wanni, omdat je eigenlijk gewoon wilt zitten, dus wat doe je, je wilt weten hoe lang het duurt voordat je kan gaan zitten en begin je aan het volgende dialoog;
Jij: "waar ga je naar toe?"
Bekend Koppie: "ja, daar en daar."
(Ja, geen zin om er een goed dialoog van te maken.)
Jij: "owh, daar, maar waar stap je uit dan?"
En komt er nu achter dat bekend koppie er nog goed voor 5 haltes in de tram zit.
Dus wat doe je dan, je gaat als een lul op het bankje achter bekend koppie zitten. En zet het gesprek met tegenzin voort. Tot het moment dat het stil valt en het nog eeuwen lijkt te duren voordat diegene uitstapt (want helaas duurt jouw reis veel langer dan die van bekend koppie) zo lang dat het bijna awkward wordt de stilte, want bekend koppie zit een beetje gedraaid naar jou toe en jij vind het eigenlijk al veels te lang duren.
En om het niet nog ongemakkelijker te maken dan dat het al is, ga je weer verder met "small talking" waar je eigenlijk helemaal geen behoefte aan heb.
Om dit soort tafarelen te vermijden heb ik dus een auto nodig of het moet gewoon elke dag 30 graden in Nederland zijn dan hoef ik ook geen gedwongen conversaties meer te hebben in de tram, want dan zit ik gewoon lekker solo op me fiets.
Om me dag toch nog een beetje de goede kant op te krijgen heb ik mezelf beloond met een ijsje.
Nou doei he.
